به گفته ریچارد لیتل جان خبرنگار دیلی میل ، تابستان نارضایتی به طور فجیعی شروع شده است . خطوط راه آهن در هرج و مرج فرو رفتند ، کارکنان خطوط هوایی در زمان تعطیلات مدارس تهدید به اعتصاب کردند ، بیش از ۱۰ درصد از حقوق بگیران برای دریافت کمکهای مالی در دوران همه گیری کرونا به دولت معرفی شده اند ، دکترها درخواست افزایش دریافتی ۳۰ درصد بعد از ۵ سال عدم تغییر حقوق را دارند ، اتحادیه معلمان تهدید به برگزاری نظرسنجی در مورد موضوع افزایش پرداختی ناشی از تورم را بین اعضای مجمع به دولت اعلام کرده اند.
در این هفته حتی وکلا تحت عنوان افزایش پرداخت کمک های قانونی و دولتی به مردم ، در این انتصابات حضور پیدا کرده اند . بدین ترتیب ،سراسر کشور بیش از گذشته در اعتصاب به سر خواهد برد .
به گفته ایندیپندنت، در آینده نزدیک ما دچار موجی از طرف صنعت گران خواهیم شد که وضع ناراحتی و نارضایتی در کشور را حاد تر می کند.
اما این موضوع ما را به سمت شیوع غیر منتظره مارکسیسم هدایت نمی کند .در واقع در این برهه ما را با مشکلی بزرگتر از عرضه و تقاضا روبرو می گرداند . اکنون ما با پدیده ای روبرو هستیم که تعداد موقعیت های شغلی بیشتر از تعداد افراد جویای کار هستند و در بنگاه های کاریابی مردم کمتر پذیرای کارهایی هستند که حقوق آنها کمتر از نرخ تورم باشد .
به گفته ساندی تایمز ، مدیران بخش خصوصی فشار بیشتری به کارگران و زیردستان وارد می کند . نرخ پرداختی متوسط نسبت به سال گذشته ۸ درصد افزایش یافته است . اگر بخواهیم مقایسه کنیم پرداختی بخش عمومی بیش از یک و نیم درصد رشد داشته است به نظر می رسد میزان حقوق برابر بین بخش خصوصی و دولتی غیر واقعی باشد چون که کارگران بخش خصوصی بیشتر از دریافت مستمری بازنشستگی خشنود هستند اما در بخش دولتی بیشترین حد انتظار کارمندان از افزایش حقوق خود ۲ تا ۳ درصد می باشد . این در حالی است که وضعیت بخش راه آهن با ۷ درصد افزایش حقوق بسیار بهتر است و این سبب اعتراض معلمان و پرستاران را که از دهه قبل افزایش حقوق نداشته اند را مانند سیل به سمت دولت روانه می کند .
به گفته هانا فرند به ایندیپندنت ، ما دراینجا با حرف های گمراه کننده زیادی در مورد حقوق دریافتی کارگران راه آهن رو به رو هستیم . مردم به دریافتی ۶۰ هزار یورویی لوکوموتیوران ها در سال گذشته اشاره می‌کنند اما این اعتصاب لوکوموتیوران ها نیست . مدیران ارشد حمل و نقل ریلی در مورد این موضوعات و همچنین حقوق کارگران متخصص مانند مهندسان و نظافتچیان با درآمد کم و افراد دیگر که سه سال است افزایش حقوق نداشته اند هیچ صحبت نمی کنند .
به گفته کنان مالک به عنوان یک شاهد ، این نقطه نظر دولتمردان است کند که سعی دارند کارگران راه‌آهن را جاه طلب و خودخواه به جامعه معرفی کند.
در حقیقت در ۴۰ سال اخیر قانون برای برگزاری اعتصاب محدود تر شده است و شرکت کنندگان در اعتصابات قدرت نفوذ کمتری برای فشار به اتحادیه ها نسبت به قبل دارند.
